ارزیابی استحکام باند برشی براکت‌های ارتودنسی به دندان‌های ترمیم شده توسط کامپوزیت‌های با بیس متاکریلات و سایلوران با روش‌های آماده‌سازی مختلف سطح کامپوزیت

زمینه و هدف: هدف تعیین استحکام باند برشی براکت‌های فلزی به دندان‌های ترمیم شده توسط کامپوزیت‌های با بیس متاکریلات و سایلوران در روش‌های مختلف آماده‌سازی سطح کامپوزیت بود. روش بررسی: بعد از تراش حفرات در سطوح باکال 112 عدد دندان سانترال آکریلی؛ نیمی از دندان‌ها با کامپوزیت Filtek Z-250 (بیس متاکریلات)  و نیمی دیگر با کامپوزیت  Filtek P-90 (بیس سایلوران) ترمیم شدند. سطح کامپوزیت در هر دو گروه با استفاده از 4 روش :1- فرز الماسی+اسید اچ؛ 2-فرز الماسی+اسید اچ+سایلن؛ 3-air abrasion؛ 4- air abrasion+سایلن آماده و براکت‌ها به دندان‌ها باند شدند. بعد از اعمال چرخه‌های حرارتی؛ استحکام باند برشی براکت‌ها به کامپوزیت در دستگاه universal   محاسبه شد. ادهزیو و رزین باقیمانده با یک ایندکس 5 قسمتی تعیین گردید. داده‌ها توسط آنالیز واریانس یک‌طرفه و مقایسات دوبه دو نیز توسط آزمون Tukey انجام شد. برای بررسی فراوانی ایندکس ARI نیز از آزمون نا پارامتریک کروسکال والیس (Kruskal-Wallis) استفاده شد. یافته‌ها: میانگین استحکام باند براکت‌ها به کامپوزیت Filtek Z-250 در روش‌های آماده‌سازی گروه­های فوق 1-32/5±36/16؛2-08/4±11/13؛3-21/5±74/12و4-82/3±16/13مگاپاسکال و در کامپوزیت Filtek P-90 در گروه­های1-54/3±7/11، 2-25/3±2/8؛3-25/2±41/10و4-04/3±56/10مگاپاسکال بود.در تمامی روش‌های آماده‌سازی؛  استحکام باند کافی به کامپوزیت دیده شد. در سطوح کامپوزیتی Filtek P-90؛ استحکام باند بیشتری در روش فرز الماسی+ اسید اچ دیده شد (02/0p<). نتیجه‌گیری: با وجود استحکام باند کمتر براکت‌های فلزی به سطوح کامپوزیت با بیس سایلوران در مقایسه با بیس متاکریلات؛ به دلیل محدودۀ قابل قبول آنها و نیز میزان اندک ادهزیو باقیمانده؛ باند براکت‌های فلزی به سطوح دندان‌‌های ترمیم شده توسط کامپوزیت با بیس سایلوران در تمام روش‌ها  قابل قبول بوده است.